ترانه زیبای «عشق من» با صدای ادیت پیاف، همراه با ترجمه فارسی
آسمان آبی می‌تواند بر سر ما فرو بریزد
و زمین هم می‌تواند از هم فرو بپاشد
برای‌ام هیچ‌کدام اهمیتی ندارد؛ اگر، تو مرا دوست داشت باشی
دنیا را هیچ حساب می‌کنم..
تا وقتی عشق صبح‌های‌ام را نورانی خواهد کرد..
تا وقتی بدن‌ام با نوازش‌های‌ات بسوزد
مشکلات را هیچ حساب می‌کنم..
عشق من.. حال که مرا دوست داری
ادیت پیاف
این گفته‌های زیبا از ترانه ادیت پیاف با صدایی آرام و زیبا توسط کارول بسنی ادیب زاده که یک خانم فرانسوی زبان است به فارسی ترجمه شده و در میان ترانه ادیت پیاف (همصدا) گنجانده شده است.
ادیت پیاف که نام اصلی او «ادیت جوواننا گاسیون» بود از پدری فرانسوی و مادری ایتالیائی در پاریس زاده شد. مادرش در کافه‌ها می‌خواند و پدرش آکروبات بود. مادرش در کودکی او را رها کرد و ادیت نزد مادربزرگ پدری خود بزرگ شد که روسپی‌خانه‌ای را در نرماندی اداره می‌کرد.
ادیت از سه‌سالگی تا هفت‌سالگی کور بود و شایع است که بعد از اینکه روسپیان به زیارت ترز مقدس در لیزیو رفتند بینا شد. مدتی با پدر دائم‌الخمرش زندگی کرد و در شانزده‌سالگی از او جدا شد تا در کوچه‌ها بخواند.
در ۱۹۳۵ یک کاباره‌دار پاریس او را به کار گرفت و به خاطر هیکل کوچکش نام گنجشک کوچولو (La Môme Piaf) را بر او نهاد. نام پیاف تا آخر عمر بر او ماند. او در این کاباره با برخی مشاهیر پاریس آشنا شد. در ۱۹۴۰ ژان کوکتو نمایشنامه «زیبای بی‌خیال» را برای او نوشت. در این دوره او با موریس شوالیه آشنا شد. شعر بسیاری از آهنگ‌هایش را خود می‌سرود و حتی در آهنگسازی نیز با آهنگسازانش همکاری می‌کرد.
در جریان اشغال پاریس آهنگ زندگی مانند گل سرخ (La vie en rose) را خواند که هنوز هم نشانه ویژه او شمرده می‌شود. محبوبیت او نزد افسران آلمانی باعث شد تا اجازه دهند برای اسیران جنگی فرانسوی بخواند. اسیران عکس‌هایی را که به یادگار با او می‌گرفتند برای جعل گذرنامه و مدارک هویت به کار می‌بردند. بعد از جنگ محبوبیت او در فرانسه و آمریکا بیشتر شد.
ادیت پیاف از حامیان شارل آزناوور بود و او را همراه خود برای کنسرت به آمریکا برد.
او دوبار ازدواج کرد و دختری داشت که در دوسالگی درگذشت. در ۱۹۵۱ در تصادف رانندگی مجروح شد و پس از آن به مرفین معتاد شد.
در ۱۹۶۳ در همان روزی که دوستش ژان کوکتو مرد، ادیت پیاف هم درگذشت. با اینکه کلیسای کاتولیک از اجرای مراسم دینی برای او ابا کرد، صدها هزار نفر در تشییع جنازه او شرکت کردند. او را در گورستان پرلاشز به‌خاک سپردند.
گوگل در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۰ برای ۹۵ سال تولد این هنرمند لوگوی صفحهٔ اول خود را به یاد او تغییر داد.
Original audio source (mon-amour-EDIT-PIAF-BA-TARJOMEH-FARSI-CAROLE-BASSANI-ADIBZADEH.mp3)
آسمان آبی می‌تواند بر سر ما فرو بریزد
و زمین هم می‌تواند از هم فرو بپاشد
برای‌ام هیچ‌کدام اهمیتی ندارد؛ اگر، تو مرا دوست داشت باشی
دنیا را هیچ حساب می‌کنم..
تا وقتی عشق صبح‌های‌ام را نورانی خواهد کرد..
تا وقتی بدن‌ام با نوازش‌های‌ات بسوزد
مشکلات را هیچ حساب می‌کنم..
عشق من.. حال که مرا دوست داری
ادیت پیاف
این گفته‌های زیبا از ترانه ادیت پیاف با صدایی آرام و زیبا توسط کارول بسنی ادیب زاده که یک خانم فرانسوی زبان است به فارسی ترجمه شده و در میان ترانه ادیت پیاف (همصدا) گنجانده شده است.
ادیت پیاف که نام اصلی او «ادیت جوواننا گاسیون» بود از پدری فرانسوی و مادری ایتالیائی در پاریس زاده شد. مادرش در کافه‌ها می‌خواند و پدرش آکروبات بود. مادرش در کودکی او را رها کرد و ادیت نزد مادربزرگ پدری خود بزرگ شد که روسپی‌خانه‌ای را در نرماندی اداره می‌کرد.
ادیت از سه‌سالگی تا هفت‌سالگی کور بود و شایع است که بعد از اینکه روسپیان به زیارت ترز مقدس در لیزیو رفتند بینا شد. مدتی با پدر دائم‌الخمرش زندگی کرد و در شانزده‌سالگی از او جدا شد تا در کوچه‌ها بخواند.
در ۱۹۳۵ یک کاباره‌دار پاریس او را به کار گرفت و به خاطر هیکل کوچکش نام گنجشک کوچولو (La Môme Piaf) را بر او نهاد. نام پیاف تا آخر عمر بر او ماند. او در این کاباره با برخی مشاهیر پاریس آشنا شد. در ۱۹۴۰ ژان کوکتو نمایشنامه «زیبای بی‌خیال» را برای او نوشت. در این دوره او با موریس شوالیه آشنا شد. شعر بسیاری از آهنگ‌هایش را خود می‌سرود و حتی در آهنگسازی نیز با آهنگسازانش همکاری می‌کرد.
در جریان اشغال پاریس آهنگ زندگی مانند گل سرخ (La vie en rose) را خواند که هنوز هم نشانه ویژه او شمرده می‌شود. محبوبیت او نزد افسران آلمانی باعث شد تا اجازه دهند برای اسیران جنگی فرانسوی بخواند. اسیران عکس‌هایی را که به یادگار با او می‌گرفتند برای جعل گذرنامه و مدارک هویت به کار می‌بردند. بعد از جنگ محبوبیت او در فرانسه و آمریکا بیشتر شد.
ادیت پیاف از حامیان شارل آزناوور بود و او را همراه خود برای کنسرت به آمریکا برد.
او دوبار ازدواج کرد و دختری داشت که در دوسالگی درگذشت. در ۱۹۵۱ در تصادف رانندگی مجروح شد و پس از آن به مرفین معتاد شد.
در ۱۹۶۳ در همان روزی که دوستش ژان کوکتو مرد، ادیت پیاف هم درگذشت. با اینکه کلیسای کاتولیک از اجرای مراسم دینی برای او ابا کرد، صدها هزار نفر در تشییع جنازه او شرکت کردند. او را در گورستان پرلاشز به‌خاک سپردند.
گوگل در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۰ برای ۹۵ سال تولد این هنرمند لوگوی صفحهٔ اول خود را به یاد او تغییر داد.
Original audio source (mon-amour-EDIT-PIAF-BA-TARJOMEH-FARSI-CAROLE-BASSANI-ADIBZADEH.mp3)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر